W sumie zgadzam się, ale jak dla mnie zbyt rozwlekła była tylko pierwsza godzina, potem już było OK. Trzeba jeszcze 3 grosze dodać o stronach technicznej i estetycznej filmu. Te grosze to: rewelacja. Piękne zdjęcia (Storaro rlz!), drobiazgowe dekoracje i kostiumy - praktycznie wszystko zapięte na ostatni guzik. Może tylko przy muzie mogli sie bardziej postarać - jakoś te nuty nie zapadają w pamięć.

"Czerwoni" znaleźli się też w zestawieniu 10 wielkich widowisk z 2008 roku. Nie widziałem tego filmu Beatty'ego, ale czuję tu jakiś szwindel. "Doktor Żywago" zasługiwał chyba na to miejsce parę razy bardziej.

Zasługiwał.

Eeeee, "Doktor Żywago" gorszy. Zestarzał się jak diabli.

Może jak diabli, ale szlachetnie...

Po drugim obejrzeniu "Reds" przyznaję, że jednak "Żywago" bardziej nie zasługiwał. Powiedzmy, że w równym stopniu oba filmy zasługiwały ;-)

tak, dokładnie. oglądając ten film przypomniała mi się historia z gali oskarowej bodajże w 2000 roku, kiedy to Warren odbierając jakąś nagrodę za całokształt twórczości ględził przez blisko godzinę:)
co chwilę oczy mi się zamykały, ale postanowiłem być twardy i jednak nie zasnąłem.
myślę, że główną takiego stanu rzeczy jest jego sztywna konwencjonalność gatunkowa - jako melodramatu. czyli poznają się, jest im cudownie na zmianę z kłótniami. w końcu dramat i śmierć jednego z kochanków - schemat znany od czasów Szekspira.
no i w końcu największy zarzut. "czerwoni"? to taki film o komunizmie jak "przeminęło z wiatrem" jest filmem o wojnie secesyjnej. przeciętny widz niestety nie dowie się z niego jak na przełomie XIX i XXwieku ruch robotniczy stał się dominującym nurtem ideologicznym. obraz rewolucji bolszewickiej, Rosji, Rosjan jest niestety iście jak na 1981 rok przystało reaganowo uproszczony. momentami bałem się, że zobaczymy członków Kominternu pijących wódkę pomiędzy kolejnymi żarliwymi wiecami i machaniem czerwonymi flagami.

Myślę, że gdyby nie te uproszczenia i stereotypowość, film nie miałby szans na Oskary. Coś za coś.

Uproszczeń nie dostrzegłem.
Film jest niezwykle staranny, wręcz pieczołowity w odtworzeniu realiów historii, czego przykładem choćby scena rozłamu w partii jeszcze w USA, na lewicę i frakcję rewolucyjną, czyli na czerwonych liberalnych i radykalnych (co miało miejsce analogicznie na całym świecie także w Polsce w PPS).
A z zabawnych scen, ale dodających realizmu, to choćby ta, w Rosji radzieckiej, gdzie Jack Reed musi podpytywać Rosjan, o czym mówią komuniści z mównicy, bo choć jest dziennikarzem zdającym relację z rozwoju rewolucji to... nie zna rosyjskiego:-)

Beatty oddaje głos także prawdziwym komunistom tamtej epoki. Pokazuje ich bez retuszu, ani nie demonizuje, ani nie chwali. Pokazuje autentycznych ideowców. Ideowców, którzy stworzyli... niestety system totalitarny.

A zarzut Qmida:
"wysiedzenie ponad trzech godzin jest ciezkie dla kogos kogo historia polityczna filmu nie interesuje za bardzo..."
jest przejawem ignorancji i jest absurdalny.
Jeśli Qmid chce tylko melodramatu, niech sobie obejrzy "Love Story".
To nie wina Beatty'ego, że zaplecze historyczne "Czerwonych" to za wysokie progi dla qmida.

Gdyby ten film był tylko melodramatem, nikt by go dziś nie pamiętał. (tak jak Casablanki, która była także sprzeciwem wobec nazizmu).

Chcesz powiedzieć, że "Casablanca" nie jest pamiętana? Bo moim zdaniem jest to tytuł o wiele lepiej znany szerokiej publiczności (przynajmniej tej zainteresowanej historią kina) niż "Czerwoni".

Casablanka jest pamiętana, oczywiście.
Ale właśnie dlatego, że jest czymś więcej niż melodramatem.
Zrealizował ją Węgier, który sam był przerażony tym, co się dzieje w Europie.
Wydawało mi się, że napisałem to zrozumiale:-).

Faktycznie, musiałem czytać nieuważnie.

Uwielbiam Love Story - sztampa, ale za to jak podana ;-) a na poważnie - ilu ludzi, tyle opinii. do filmu szybko nie wrócę, bo zle wrażenie zostało. pozdrawiam :-)

Obejrzałem po raz drugi i przyznaję ci rację, ale zapomniałeś wspomnieć o kapitalnej stronie techniczno-estetycznej filmu. Jak można o tym zapomnieć? ;-)